Dziennik pokładowy kapitana Proste.

Dzień 78.

Powiało lekko w żagle. Gdzieś na horyzoncie widać przebłyski sugerujące ominięcie mielizny. Co prawda widmo Czarnej Dupy cały czas wisi nad łajbą, ale pewne znaki na niebie i ziemi wskazują, że przy odpowiednim trzymaniu sterów jest szansa wypłynąć na szerokie wody. Razem z Pierwszym Oficerem zdecydowaliśmy się na bezpardonowe zaostrzenie kursu, co zapewne nie będzie na rękę obcym banderom i może doprowadzić do starcia bezpośredniego, ale raczej nie mamy nic do stracenia. Zresztą, obce bandery co raz przeprowadzają kontrolowany abordaż, póki co wywołując jedynie salwy śmiechu z naszej strony. Żeby nie było za prosto to wojujemy na wszelkich możliwych frontach. Również - a raczej przede wszystkim - z tymi co zaopatrują (bądź nie chcą tego robić) naszą krypę. Jak na razie jedna bitwa została wygrana (a jak!) za pomocą eleganckiego blitzkriegu wspieranego metodami wybitnie pirackimi, wynik drugiej i trzeciej (niestety, obie bardziej pozycyjne) sprawdzimy w poniedziałek, ale jeśli nie wygramy to innych zwycięzców nie będzie. Raczej mała apokalipsa i delikatny bałagan spowodowane wystrzałem armat większego kalibru. I tyle o sytuacji froncie. 

Z rzeczy bardziej bliskich marynarzom. No tutaj to muszę posiłkować się rumem bo na trzeźwo nie przejdzie.. Więcej rumu.. Honor Pierwszego Oficera został dzisiaj zhańbiony przez pewnego szczura lądowego. Sytuacja zapewne znana innym kapitanom, oficerom czy nawet majtkom pokładowym. Boli tak samo każdego. Klasyczna wizytacja na łajbie, wgląd w towary znajdujące się pod pokładem, gadka szmatka że transakcji by dobił, tylko pokaż pan jak ten tron w moim kajaku prezentować się będzie. Pierwszy bez oporu łapie tron pod pachę, statek opuszcza i idzie w kajaku montować. Zamontował, pokazał, wytłumaczył jak zrobić klar pełen, pół godziny w niesprzyjającej aurze przy tym stracił. Wszystko pięknie dopóki szczur lądowy z tabletem nie wyjechał, że transakcja owszem ale w cenie, w której po odjęciu kosztów w sakwie Kapitana na dwa piwa zostaje, bo taką cenę to on akurat na ceneo trafił, a jak nie to on serdecznie dziękuje za obsługę i do widzenia. Pierwszy kulturalnie kazał się dupkowi wypchać, wrócił wkurwiony jak sto pięćdziesiąt z tronem w ręku i stwierdzeniem, że ludzie to jednak świnie są. Nie pozostało mi nic innego jak tylko się z nim zgodzić i zaproponować dobre cygaro w postaci białego marlboro w miękkim pudełku. Co następuje? Układ niestety żenujący i poniżający obie strony ale konieczny w obliczu braku szacunku dla pracy drugiej osoby. Na dniach na mojej łajbie wprowadzona zostanie zasada, że każda chęć wyniesienia czegokolwiek poza jej obszar i skorzystania z pełnej wiedzy Pierwszego bądź mojej (czyli Kapitana) będzie wiązać się z wkładem wysokości pięćdziesięciu złotych dukatów, zwracanym przy dobiciu transakcji. Amen, rum się skończył a tłumaczyć dalej mi się nie chce. Ahoj z tym szczurem.